.jpg)
ที่รัก
โดดเดี่ยวเดียวดายเหมือนตาซาก
ถูกพรากดวงใจจึงไห้หวล
รักเจ้าเฝ้าย้ำสุดคร่ำครวญ
ใยด่วนจากไปไม่บอกลา
เคยนอนกอดกก แนบอกอุ่น
นอนหนุนท้องนั่นยังฝันหา
ลูบไล้หัวหางทั้งหน้าตา
บางคราเผลอฟัด เจ้ากัดมือ
ทุกครั้งที่กลับ คอยรับหน้า
รอท่ามีของจ้องช่วยถือ
ดีใจยกหางร้องครางฮือ
ฉุดยื้อมือเราให้เข้าเรือน
โดเดี่ยวเดียวดายเมื่อไร้เจ้า
สุดเศร้าเหงาใจเมื่อไร้เพื่อน
ร้อยวัน พันปี หรือกี่เดือน
ย้ำเตือนเจ้าครองทุกห้องใจ
pimonpan
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
