ดอกเอ๋ยดอกสร้อย
งามชดช้อยรอยคำลำนำขาน
เขียนลายลักษณ์ด้วยรักสลักลาน
ย่อมตระการยิ่งกว่าอักขราใด

เขียนด้วยแค้นแน่นขนัดย่อมข้ดข้อง
ท่วงทำนองบาดบั่นจนหวั่นไหว
เขียนด้วยชัง ชังแทรก ชำแรกใจ
ก็เจ็บแสบแปลบในฤทัยรอน

จักร้อยลักษณ์ถักพจน์เป็นบทบาท
ให้พิลาสพิไลลักษณ์ด้วยอักษร
ย่อมต้องภาษารักของนักกลอน
ลักษณ์ร่ายฟ้อนงามนักด้วยรักเอย