O จันทร์เจ้า .. O
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
25 เมษายน 2024, 03:59:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: O จันทร์เจ้า .. O  (อ่าน 7059 ครั้ง)
สดายุ
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 15
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 185



« เมื่อ: 28 พฤษภาคม 2019, 06:13:PM »






O แล้วผืนฟ้ามืดดำก็รำบาย-
ด้วยเดือนเพ็ญผ่องผายกำจายแสง
เลื่อนโลกันต์หมุนเวียน .. รับเปลี่ยนแปลง
เผยงดงามสำแดง .. ในแหล่งชล
O ปล่อยริ้วเรื้องเปลื้องสู่ .. สินธูผืน
ให้-ลม, คลื่น .. ห้อมเห่ห้วงเวหน
ทุกส่วนเสี้ยวเลือนลางทั้งล่าง-บน
จึงปลาบปนริ้วพรายสู่สายตา
O แจ้งเมื่อกาลดวงวันพรากชั้นสรวง
พร้อมคาบช่วงเนตรชม้ายเหลือบชายหา
ความรู้สึกแฝงเร้นวาบ .. เต้น .. มา-
ซ้อนผ่านท่าทีหลบ .. เมิน .. สบนัยน์
O สบงามแต่ราตรี .. เริ่มลีลา
เมื่อแววตาตอบรับ .. เริ่ม-วับ .. ไหว
สบสะเทิ้นสั่นรัว .. ทั้งหัวใจ
โอ .. เยี่ยงไร จึงระส่ำ .. อยู่ล้ำลึก ?
O ฤๅ .. โคมสรวงอ้อยอิ่ง .. ลอยนิ่งอยู่
หวังเหลื่อมแสง .. ย้อนสู่ให้รู้สึก
แข่งน้ำใจหวานซึ้ง .. คำนึง .. นึก-
ว่า-ค่ำดึกคล้อยหลังแล้ว .. ยังคอย
O จวบปลายค่ำอำลาขอบฟ้า .. พ้น
ข่มมืดหม่นถ้วนบท .. ให้ถดถอย
ภาพคำนึงของใคร .. กลับไหว-ลอย
และคล้ายอ้อยอิ่งอยู่ .. ไม่รู้เลือน
O สิ้นจันทร์สิ้นคืนค่ำ .. ลมร่ำ-หนาว
เมื่อเนตรวาวรำบาย .. ความ .. ป่ายเปื้อน-
ลงบนช่วงรอคอย .. ดั่งคอยเตือน-
ว่า-หอมหวานเริ่มเขยื้อน .. ขยับตัว
O สิ้นจวงจันทร์บนฟ้า .. เมื่อหล้าต่ำ-
มีอีกจันทร์งามล้ำ .. ครอง .. ค่ำ .. หลัว
ไม่มีหรอกเวหน .. ที่หม่นมัว
แต่ทุกชั่วคาบยาม .. กลับงามนัก
O เมื่ออารมณ์จมจ่อม .. พรั่งพร้อมอยู่-
ด้วยสุดกู้ .. กลับยอม - ถูกล้อมกัก
มีหรือความอาวรณ์ .. อาจผ่อนพัก-
เพียงชั่วพักตร์รูปละม่อม .. เจ้าล้อมลน
O กุมเหงนั่นเพียบพร้อม .. ละม่อมหน้า
โหมคุณค่าเติมเต็ม .. อย่างเข้มข้น
ฤๅ-อาจทนทานไหว .. หัวใจคน
ย่อมเอ่อล้นอาลัย .. เท่าใจมี
O ใครเล่าต้องควรคิด .. รับผิดชอบ
รองรับตอบ อาลัย .. หัวใจที่-
ถูกกักกุมล้อมให้ .. คอยใยดี-
อันขีดชี้นิรมิตจากฤทธิ์พรหม ?
O ใครเล่าควรต้องคิด .. ส่งจิตถึง
กอปรคำนึงเหนี่ยวรั้ง .. ร่วมสั่งสม-
แรงถวิลปรารถนา .. ถ้วนปรารมภ์
เพื่อกุมเก็บรื่นรมย์ .. ไว้ชมเชย
O พร่างพรายจันทร์อีกดวงในทรวงนี้
จนสุดลี้หลบแล้วนะแก้วเอ๋ย
กุสุมาหอมร่ำ .. ลมรำเพย-
ช่วยผ่านเผยอาวรณ์ .. เจ้าย้อนคืน
O พร่างพรายแล้วจวงจันทร์ .. ในฝันพี่
เรื้องราศีงามพิสุทธิ์ .. ก็สุดขืน
แม้นทุกข์ทนเจ็บช้ำ .. ยอมกล้ำกลืน-
รอเจ้าย่ำเหยียบยืน .. ทั่วผืนใจ !
.
.
O ใกล้รุ่งแล้ว .. จวงจันทร์จะพลันลับ-
เหลือเนตรพรับพริ้มแต้มความแจ่มใส-
ทอดทอความอ่อนหวานที่หวานใด-
หา-เถิดในปฐพี .. ยากมีเทียม !

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=09-2014&date=28&group=11&gblog=584

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

เนิน จำราย, @free, พี.พูนสุข, ไผ่เดียวดาย, วลีลักษณา, พิณจันทร์

ข้อความนี้ มี 6 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s