อ่านเรื่องนี้แล้ว..
ประทับใจเรื่องนี้มาก ๆ ตั้งใจอ่านตั้ง..สองวันจบ
กวีสามารถแต่งล้อวรรณคดีที่มีพระเอกเป็นกษัตริย์
ทั้ง ๆ ที่ ระเด่นลันไดเป็นเพียงขอทาน
ดำเนินเรื่องได้ขบขัน ทั้งการใช้คำราชาศัพท์ และองค์ประกอบอื่น ๆ
ขำตั้งแต่ต้นจนจบ กวีเก่งจริง ๆ
นับเป็นแนวความคิดใหม่ในวงวรรณกรรมไทย
ยังจำตอนเปิดเรื่องได้มิลืม..
ตอน เปิดตัว ระเด่นลันได
ช้าปี่
๏ มาจะกล่าวบทไป ถึงระเด่นลันไดอนาถา
เสวยราชย์องค์เดียวเที่ยวรำภา ตามตลาดเสาชิงช้าหน้าโบสถ์พราหมณ์
อยู่ปราสาทเสาคอดยอดด้วน กำแพงแก้วแล้วล้วนด้วยเรียวหนาม
มีทหารหอนเห่าเฝ้าโมงยาม คอยปราบปรามประจามิตรที่คิดร้าย
ฯ ๔ ฯ
๏ เที่ยวสีซอขอข้าวสารทุกบ้านช่อง เป็นเสบียงเลี้ยงท้องของถวาย
ไม่มีใครชิงชังทั้งหญิงชาย ต่างฝากกายฝากตัวกลัวบารมี
พอโพล้เพล้เวลาจะสายัณห์ ยุงชุมสุมควันแล้วเข้าที่
บรรทมเหนือเสื่อลำแพนแท่นมณี ภูมีซบเซาเมากัญชา
ฯ ๔ ฯ
กัญชา คำแรกในประวัติวรรณคดีไทย
ระเด่นลันไดเป็นวรรณคดีล้อเลียนเล่มแรกของไทย
ได้รับยกย่องว่ามีฝีปากเป็นเลิศ
อารมณ์ขันอย่างนี้จะมีเรื่องใดหนอมาเทียบได้ !
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
