ภัททวิราชฉันท์ ๒๑
๏ ลืมตัวขณะจิต ก็ผิดมนุษย์ครรลอง
หากไร้สติครอง กระทำ ฤ ถูกควร
๏ พลั้งพลาดก็เพราะเผลอ ละเมออุรารัญจวน
พาตนละขบวน สิอันตรายหลาย
๏ ลุ่มหลงเพราะกระสัน ฉกรรจ์ลุชีพวางวาย
ไม่รู้มิติหมาย เตลิดกระเจิงไกล
๏ ใคร่ครวญตริพินิจ พิชิตอธรรมโพยภัย
โดยหลักนิรนัย ณ จิตพลังดี
รุมมวดีฉันท์ ๑๐
๏ รักก็เพราะว่ารัก ภักดิ์รติสำคัญ
ใช่เพราะกระสันกัน หมายสุขในกาม
๏ รักนะเพราะเข้าใจ ใช่จะเพราะความงาม
ทุกขณะทุกยาม ไม่ละคะนึงหา
๏ ยอมสละใจกาย ตายก็มินำพา
จักทะนุรักษา ยอดอรทัยขวัญ
๏ กาลสิมิอาจเลือน เตือนมนผูกพัน
ตราบประลุอาสัญ มั่นปฏิพัทธ์เธอ
(แดนคนธรรพ์ - ธนุ เสนสิงห์)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
