วางอักษรอ่อนช้อยเหมือนร้อยแก้ว
พออ่านแล้วคล้องรับเสียงขับขาน
สร้างรูปลักษณ์วรรคตอนเป็นกลอนกานท์
เปิดวิมานนวนิยายร่ายทำนอง
เรื่อง “ขวัญสงฆ์” กำพร้ากล้าชีวิต
พระลิขิตหรือใครไยเกี่ยวข้อง
“ชมัยภร แสงกระจ่าง” ร่างพล็อตกรอง
เสียงยกย่อง ดีเด่น งามเช่นไร ?
..พี.พูนสุข..ร้อยแก้วมีทำนอง
ร้อยกรองเป็นนวนิยาย
ขอยกตัวอย่าง ตอนที่ ๓ แก้เผ็ด หน้า ๑๗ - ๑๙
อ่านออกเสียงเต็มเสียงด้วยนะคะ จะให้คะแนน..
ได้สามขวบเจ้างามดั่งดวงแก้ว เจรจาเจื้อยแจ้วยินถนัด เจ้าตามหลวงตา
ไปอยู่วัด เป็นรุ่นจิ๋วไว้จุกรัดหนังสติ๊ก วิ่งเล่น ณ ลานวัดพร้อมขวดนม เจ้าส่ง
เสียงครืนขรมเล่นตุกติก ถ้าพี่แกล้งเจ้าร้องไห้กระซิกกระซิก ฟ้องหลวงตา
ยิกยิกให้ด่าทอ หลวงตารักดังแก้วตาทั้งสองข้าง ขวัญมาฟ้องก็โดดผาง-
“เอาะ เอ๊าะ อ๋อ เดี๋ยวนี้พวกโตใหญ่ไม่เคยพอ มาหยอกล้อแกล้งน้อง
ให้ร้องแง...”
พวกเด็กวัดตัวงอระย่อย่น ค่อยหลีกหลบเลี่ยงพ้น-กลัวโดนแส้ เจ้าหัวจุก
น้อยน้อยค่อยเหลือบแล สงสารพี่ที่แพ้เพราะมายา
พออายุห้าขวบกำลังซน เดินตามพระลุกลนดักหลังหน้า หลวงตาร้อง
“เบา ๆ วิ่งช้า ๆ ไอ้หนูเอ๋ยมีเวลาอีกมากนัก”
เจ้าสะพายย่ามพระเดินอาดอาด ตามพระไปบิณฑบาตอยู่หยึกหยัก
พวกญาติโยมเห็นจ้องร้องทายทัก
“เจ้าหัวจุกน่ารัก....”
ชักเอ็นดู
“ชื่ออะไร ลูกใครที่ไหนนี่...”
เจ้าตอบคำทันทีเหมือนรออยู่
“หนูเป็นลูกพระเจ้าใครเขารู้ เกิดจากรูไม้ไผ่ที่ในวัด”
คนเฮฮาฟังคำตอบชอบเลียนล้อ ขวัญสงฆ์หนอพูดไปไม่ติดขัด
บ้างเก็บเสื้อของลูกผูกร้อยรัด ใส่ถุงจัดให้เจ้าเอาไปใช้
ขวัญสงฆ์เอ๋ยน่ารักเป็นนักหนา เจ้าเกิดมาจากไหนจะไปไหน ไร้คน
รู้กำพืดเผ่าเจ้าเป็นใคร ไม่มีใดไม่มีตัวไม่มีตน
..มีต่อค่ะ
ร้อยกรองเป็นนวนิยาย
ขอยกตัวอย่าง ตอนที่ ๓ แก้เผ็ด หน้า ๑๗ - ๑๙
อ่านออกเสียงเต็มเสียงด้วยนะคะ จะให้คะแนน..
ได้สามขวบเจ้างามดั่งดวงแก้ว เจรจาเจื้อยแจ้วยินถนัด เจ้าตามหลวงตา
ไปอยู่วัด เป็นรุ่นจิ๋วไว้จุกรัดหนังสติ๊ก วิ่งเล่น ณ ลานวัดพร้อมขวดนม เจ้าส่ง
เสียงครืนขรมเล่นตุกติก ถ้าพี่แกล้งเจ้าร้องไห้กระซิกกระซิก ฟ้องหลวงตา
ยิกยิกให้ด่าทอ หลวงตารักดังแก้วตาทั้งสองข้าง ขวัญมาฟ้องก็โดดผาง-
“เอาะ เอ๊าะ อ๋อ เดี๋ยวนี้พวกโตใหญ่ไม่เคยพอ มาหยอกล้อแกล้งน้อง
ให้ร้องแง...”
พวกเด็กวัดตัวงอระย่อย่น ค่อยหลีกหลบเลี่ยงพ้น-กลัวโดนแส้ เจ้าหัวจุก
น้อยน้อยค่อยเหลือบแล สงสารพี่ที่แพ้เพราะมายา
พออายุห้าขวบกำลังซน เดินตามพระลุกลนดักหลังหน้า หลวงตาร้อง
“เบา ๆ วิ่งช้า ๆ ไอ้หนูเอ๋ยมีเวลาอีกมากนัก”
เจ้าสะพายย่ามพระเดินอาดอาด ตามพระไปบิณฑบาตอยู่หยึกหยัก
พวกญาติโยมเห็นจ้องร้องทายทัก
“เจ้าหัวจุกน่ารัก....”
ชักเอ็นดู
“ชื่ออะไร ลูกใครที่ไหนนี่...”
เจ้าตอบคำทันทีเหมือนรออยู่
“หนูเป็นลูกพระเจ้าใครเขารู้ เกิดจากรูไม้ไผ่ที่ในวัด”
คนเฮฮาฟังคำตอบชอบเลียนล้อ ขวัญสงฆ์หนอพูดไปไม่ติดขัด
บ้างเก็บเสื้อของลูกผูกร้อยรัด ใส่ถุงจัดให้เจ้าเอาไปใช้
ขวัญสงฆ์เอ๋ยน่ารักเป็นนักหนา เจ้าเกิดมาจากไหนจะไปไหน ไร้คน
รู้กำพืดเผ่าเจ้าเป็นใคร ไม่มีใดไม่มีตัวไม่มีตน
..มีต่อค่ะ 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
