อะไรก็ได้

ในวันที่แสนเหนื่อยเราเฉื่อยช้า
ระบำหญ้าพลิ้วพรมรับลมหนาว
มวลมาลีคลี่ดอกออกแวววาว
น้ำค้างพราวเกล็ดละอองต้องตะวัน

สายน้ำไหลระรื่นคลื่นน้อยน้อย
ใจปลิดปล่อยลอยลับเหมือนหลับฝัน
ช่างว่างเปล่าไร้สาระแต่ละวัน
ตามใจนั้นไม่ยึดถือไม่ดื้อดึง

ผีเสื้อสีสดใสในเงาร่ม
ถลาลมหลบหลีกแผ่ปีกขึง
บินโฉบเฉี่ยวส่ายเสาะเลาะริมบึง
หมู่ภู่ผึ้งไม่พักบินทักทาย

ปล่อยอารมณ์ตามแต่จิตอิสระ
ปลดพันธะสมมุตสิ้นจุดหมาย
รักชิงชังขังไว้รอบใจกาย
สูญสลายมองเห็นเป็นธรรมดา

ไม่ยื้อแย่งเลิกแสดงหยุดแข่งขัน
ไม่ไหวหวั่นซึ้งซาบภาพข้างหน้า
สรรเสริญติฉินคำนินทา
สิ่งมายาเหลวไหลเกินใยดี

เดินโดดเดี่ยวท่ามกลางทางสงบ
ตะวันพลบเช้างดงามตามวิถี
ทั้งสุขทุกข์หนาวร้อนในตอนนี้
ความรู้สึกชั่วดีอยู่ที่ใจ

วาริน
จฺ.16/7/61