เราหันหลังให้กันในว้นนี้

          ต่างคนต่างรู้ดีไปที่ไหน

          เธอก็ไปทิศที่เธอมีใคร

          ฉันก็ไปทิศที่ไม่มีเธอ...

วาณิช จรุงกิจอนันต์




เป็นไปแล้วแก้วเกลอเป็นเธอไป
ขืนขัดไซร้ห่างเหินไฝ่เกินฝ้น
แตกต่างทิศผิดแผกก็แยกก้น
คืนของฉันเว้นว่างถึงร้างเธอ

ทั้งเธอฉ้นวันเวียนนั่นเปลี่ยนนับ
เกินกว่ารับเท่าทันเพราะฉันเผลอ
ระลึกตนจนจิตที่ผิดเธอ
เฉกฉันเซ่อโง่งมคือสมควร

@free