ตะวันลอยถอยลับกับขอบฟ้า
คล้ายบอกว่าลาก่อนย้อนวิถี
ทิ้งกลางวันสู่บ่วงห้วงราตรี
เหมือนชีวีเกิดดับประทับตรา
เมื่อมีเริ่มเติมเชื้อไว้เผื่อดับ
มิอาจนับซากถมที่จมหล้า
ดังสุรีย์มีแสงเป็นศักดา
ถึงเวลายังพลัดอัสดง
หนึ่งชีวิตลาล่วงด้วยบ่วงคล้าย
แต่อีกหลายเพียงเริ่มประเดิมหลง
ท่ามไอหมอกหลอกตาผวางง
รอวันปลงสังขารผ่านวันวัย
หมั่นพินิจคิดดูจะรู้จริง
สรรพสิ่งเกิดดับกับความไหว
ก่อนลางเลือนเคลื่อนคล้อยบนรอยใจ
แล้วดับไปกับเวลาที่พร่าลง
"มุนีน้อย"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
