อันความรัก ภักดี ศรีสง่า
จะเลอค่า โสภณ วิมลศรี
ต้องมิเจือ ตัณหา มุ่งราคี
ประเพณี งามล้ำ อย่าทำเกิน
เข้าตามตรอก ออกตาม ประตูบ้าน
ตามบุราณ สานต่อ ก่อสรรเสริญ
ห่ามก่อนสุก ปลูกฝัง มิบังเอิญ
จึงจำเริญ เสน่หา ประดามี
อย่าคิดเพียง สมัย เปลี่ยนไปแล้ว
จนแหวกแนว ครรลอง เคยผ่องศรี
หากรักผิด มิจฉา มิปรานี
จะโศกี ตอนนั้น มันสายไป
หากว่ารัก รักจริง อย่าทิ้งขว้าง
อย่ารักวาง เพียงหลง บ่งนิสัย
อย่ารักเพียง รูปร่าง กระจ่างใจ
จะรักใคร รักมั่น ผูกพันจริง
"มุนีน้อย"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
