*** วาเลนไทม์ให้บทเรียน ***
** กว่าจะเกิดมาเป็นคนนั้นแสนยาก แม่ลำบากเวทนาน้ำตาไหล ทนอุ้มท้องร้องครวญรัญจวนใจ ด้วยสายใยรักลูกและผูกพัน ** กว่าจะโตแม่ทำงานเพื่อเลี้ยงลูก ด้วยโซ่ใจพันผูกอย่างมหันต์ ถึงเหน็ดเหนื่อยเจียนตายวายชีวัน เพื่อลูกนั้นแม่ยอมทนไม่บ่นเลย ** มาวันนี้ลูกโตเป็นสาวแล้ว ดุจดวงแก้วประดับใจไม่นิ่งเฉย แม่อบรมสั่งสอนอ้อนภิเปรย ว่า "ลูกเอ๋ยผู้ชายคล้ายภมร" ** อย่าเชื่อคำหลงคำที่พร่ำบอก เขาจะหลอกเขาจะลวงดวงสมร เมื่อได้แล้วเขาทิ้งไปไม่อาวรณ์ ถูกหลอกหลอนจะเจ็บช้ำระกำทรวง ** พบชายหนึ่งพึงใจช่างน่ารัก จึงประจักษ์ว่ารักนั้นนั่นใหญ่หลวง เอาใจเก่งน้ำใจดีคงมิลวง เลยตกบ่วงความรักสลักใจ ** ครั้นมาถึงวันสำคัญดังมั่นหมาย วาเลนไทม์ที่หนุ่มสาวเฝ้าฝันไฝ่ เป็นฤกษ์ดีจะพลีกายและปล่อยใจ ก้าวลงในแหล่งกามาน่าอายจริง ** ปล่อยทั้งตัวปล่อยทั้งใจให้เชยชื่น เป็นวันคืนสุขสมอารมณ์หญิง หลงคิดว่าเขาจริงใจไม่ประวิง ทุกทุกสิ่งจึงมอบให้ชายเชยชม ** ครั้นเวลาผ่านไปไม่นานนัก พิษความรักเริ่มออกลายให้ขืนขม เขาปลีกตัวจากไปใจตรอมตรม อกระบมกลัดหนองนองน้ำตา ** โอ้แม่จ๋า...... ลูกผิดไปอภัยเถิด เรื่องมันเกิดเพราะคิดผิดจิตโหยหา กว่าจะรูว่าเขาหลอกชอกช้ำมา เสียน้ำตาและเสียตัวลูกชั่วไป ** นับแต่นี้จะจดจำคำแม่สอน ทุกทุกตอนยึดถือมั่นไม่หวั่นไหว ประพฤติดีไม่หนีหน่ายทั้งกายใจ จารึกไว้ "วาเลนไทม์ให้บทเรียน" กัลปังหา ดอกไม้แห่งท้องทะเล |
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
