@..จุดจบ..@

วันวานวาด ฟาดฟัน ถึงวันนี้
ดวงฤดี หรี่ดับ ลับเลือนหาย
ไกลเกินเอื้อม อึดอัด กระจัดกระจาย
ดาวเรียงราย ล้อมโลก วิโยคครวญ

หวังเติมแต่ง แหล่งหล้า มาครองครอบ
จันทร์ฉายกรอบ กักกัน นั้นมีส่วน
ทอแสงส่อง ปล่องเปล มิเรรวน
ธาราล้วน อวลอึง คำนึงใน

เหน็ดเหนื่อยหน่าย หนักหนา เวลาค่ำ
ราตรีต่ำ ตกตาม ต่างหวามไหว
หนาวกลับกลาย ร้อนรุ่ม รุมเร้าใจ
เดือดดาลใด ด่างดวง ทุกช่วงกาล

หยุดยืนเหยียบ เรียบฝั่ง ดังสะอื้น
คราครบครืน คลื่นคล้อย ล่องลอยผ่าน
เหม่อมองเมฆ หมองหม่น ล้นดวงมาน
ยากประสาน สอดแทรก แหลกยับเยิน

แน่วแน่นิ่ง นานนับ ระยับเยียบ
จันทรเทียบ ท่วงท้าย อายขวยเขิน
ระยะยาว พราวพริ้ง ยิ่งหย่อนเกิน
ย้อนยอกเย้า เศร้าเมิน แม้นเมามาย

วันวานวาด แหว่งโหว่ โถชีวิต
มืดมนมิด ลิขิตเขี่ย ระเหี่ยหลาย
แสงริบหรี่ เริ่มลด หดเหือดกาย
แสงสุดท้าย หลุมฝังศพ จบจากกัน
พันทอง
๑๑/๒/๕๗