หลายทิวาราตรีที่ผ่านพ้น
ฤดูฝนทนหนาวร้าวเปลี่ยนผัน
เย็นพระพายพรั่งพรูสู่เหมันต์
ยังหนาวสั่น กายีฤดีดาย
เฝ้ากอดตนทนฝืนคืนจันทร์พร่า
จนดาราพาเลือน เลื่อนลับหาย
เหลียวมองข้างร้างไร้ใครเคียงกาย
คิดถึงชายเหลือเกินจากเนิ่นนาน
รู้ไหมหนอท้อทดหมดสุขสันต์
ทุกคืนวันตั้งจิตอธิษฐาน
ส่งใจน้อยลอยล่วงสู่ห้วงมาน
หากสงสารมารับทีไม่มีตังค์
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
