มีพระธรรม นำใจ ให้ใสส่อง
เป็นทำนอง ก้องกึก สำนึกก่อน
ความดีชั่ว มัวเมา เคล้านิวรณ์
อาจบางตอน ขาดวิ้น สิ้นเยื่อใย
ลดละโลภ โกรธหลง ปลงเสียบ้าง
แม้อ้างว้าง ว้าเหว่ ดูเก๋ไก๋
สุขที่ได้ ประพฤติ ยึดสู่ใจ
อิ่มเอมได้ ไม่ยาก หากต้องการ
เริ่มจากหนึ่ง ไปสอง มองแน่วแน่
ประคองแด เด่นด้วย ช่วยผสาน
ไม่นานนัก สำเร็จ เหตุแห่งทาน
ที่ร้าวราน เลือนลด หดเหือดลง
พรใดดี เลิศลึก ฝึกฝนเข้า
สายกลางเขา ว่านั้น อย่าพลันหลง
อย่าหย่อนย้วย ตึงไป ใช่ยืนยง
เกิดมั่นคง สุขสวัสดิ์ พิพัฒน์ชัย
พันทอง
๔/๑/๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
