ขอผ้าห่ม กันลมหน่อย ข้อยนั้นหนาว
ปกปิดราว เรือนร่าง พลางกั้นหน้า
เห็นใครอื่น ชื่นสุข ทุกทิวา
เราซิมา เปลือยเปล่า แสนเศร้าใจ
เกิดมาจน ข้นแค้น ดูแสนเข็ญ
คือประเด็น เด็กดอย ต่ำต้อยไหม
ขาดเหลียวแล แย่ยิ่ง กว่าสิ่งใด
ขาดผู้ให้ ไร้ร้าง ทางชีวี
จำฝึกฝน ตนเอง เกรงย่ำแย่
เป่าแคนแม้ ไหวหวั่น กระชั้นถี่
โปรดเห็นใจ ใยเยื่อ เอื้ออารี
เด็กน้อยนี้ ที่ขอ รอทุกยาม
อยากจะมี เสื้อผ้า มาห่อหุ้ม
ให้คลายกลุ้ม คลุมไว้ ไม่รุ่มร่าม
สงเคราะห์หนู ด่วนด้วย ช่วยติดตาม
งอมพระราม ยามนอน ล่อนจ้อนซี
พันทอง
๒๒/๑๒/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
