หนาวน้ำค้าง พร่างพรม ลมโชยพัด
ใจยิ่งกวัด แกว่งไป ในทุกที่
ระยะรัก สองเรา เศร้าสิ้นดี
ดังนที ขวางกั้น คั่นเอาไว้
จะยื้อยุด สุดแสน ดาวแดนเด่น
เมฆหลบเร้น เลี่ยงหาย คล้ายหวั่นไหว
การรอนี้ ยาวเกิน ก้าวเดินไป
ระยะใจ สิ้นสุด หยุดเพียงนี้
พันทอง
๒๐/๑๒/๕๖
แหม!..อนงค์ จงใจ สิ..ไม่ว่า
อยากเลิกรา ร้างรัก ผลักไสพี่
ไยต้องมาก มารยา แสร้งพาที
รู้หรอกว่า นารี มีใหม่ควง..
.. งั้น..เชิญเถอะ เธอจ๋า แล้ว..อย่ากลับ
ยินดีครับ ขอนง จงเลยล่วง
หากเจอเศร้า เข้าทาบ ทุกข์อาบทรวง
ย้ำพุ่มพวง เพียงนิด..อย่าคิดคืน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
