ยุคอุตสาหกรรมกระหน่ำโหม
มีแนวโน้มหน่วงเหนี่ยวทุ่งเขียวหาย
เคียงถนนหนทางข้าวพร่างพราย
โรงงานเริ่มเรียงรายกระจายตัว
กลิ่นเน่าเหม็นเห็นนกเดินยกปีก
คล้ายเดินหลีกอุจาดปลาขาดหัว
สารเคมีเกินกั้นเปื้อนพันพัว
น้ำขุ่นมัวเจือพิษคอยปลิดปลง
อยากขอคืนพื้นทุ่งโค้งรุ้งฟ้า
มีปูปลาว่ายไปชวนใหลหลง
ให้สดชื่นธรรมชาติอากาศคง
ชีพดำรงสุขสันต์เช่นวันวาน!ฯ
อริญชย์
๑/๑๒/๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
