ฤาฝีแปรงแฝงเร้นจากปรโลก
กลบเมฆกลมลมโศก อกุศล
เดือนก็ร้าวดาวเทวษด้วยเศษมนตร์
ดาษสีดำดิ่งปฎล สู่บาดาล
มืดมิดแล้วแก้วเอ๋ยอัจกลับ
มณเฑียรทับทาทาสนิวาสสถาน
คันทวยล้าพร่าระฆังสิ้นกังวาน
ด้วยเล่ห์มากนิรมาณ อภิมุข
มืดมิดแล้วแววสวรรค์แต่วันก่อน
เย็นศิระอดิศร ที่เคยสุข
เหลือแต่รอยร้อนรนระคนทุกข์
เกินซ่อนซุกสาบไหม้ไพร่ชีพราหมณ์
ฤาฝีแปรงแต่งสีจากปีศาจ
มาขู่ฆาตแข่งเล่นให้เห็นขาม
เมื่อแสงทองส่องกั้นประจันยาม
จึงฟ้าครามจะประจักษ์ให้รักรงค์ ฯ
พรายม่าน
สันทราย
๒๑.๑๑.๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
