ความทรงจำสีซีดแต่กรีดลึก
บาดรู้สึกเบาบางอย่างซ้ำซ้ำ
เหม่อมองภาพสองเราอันเก่ากรำ
เหมือนเก็บงำบางสิ่งที่ทิ้งไป

ปฏิทินบอกปีเดือนได้เคลื่อนผ่าน
กมลมานยังกลั่นบันทึกไว้
ด้วยปากกาแห่งสำนึกและหมึกใจ
ซ่อนซุกอยู่ภายในไม่เคยเลือน

ดอกฟอร์เก็ตมีน้อทตลอดสวน
สายลมชวนกลีบร่วงเป็นดวงเกลื่อน
เพียงลำพังข้างระเบียงเคียงแสงเดือน
ยังย้ำเตือนที่ตรงนี้เคยมีเรา