เก้ากี่เก่า ตัวเดิม ถูกเสริมแต่ง
มันเว้าแหว่ง ผุกร่อน วอนอย่าซ้ำ
ใช้เป็นที่ พักผ่อน อ้อนน้ำคำ
เป็นประจำ มิหน่าย หลายครั้งครา
ทอดสายตา มาสุด สะดุดที่
เขียวขจี ใบเฟิร์น เดินมาหา
คิดถึงรัก เก่าก่อน สะท้อนอุรา
อนิจจา จากกัน ฉันยังคอย
แม้เวลา ผันแปร ดวงแดนี้
ยังไม่มี ใครจอง ปองเอื้อมสอย
สายลมพริ้ว ปลิวปลิด จิตเลื่อนลอย
น้ำตาปรอย เสมอ ยามเผลอใจ
พันทอง
๑๔/๑๑/๕๖
ยามเผลอใจโดนรักมาหักหาญ ทนร้าวรานครวญคร่ำน้ำตาไหล
เมฆดำครึ้มฝนฟ้าพาเศร้าใจ หากพ้นไปวันหนึ่งซึ่งคงคลาย
คอยรอแสงตะวันพลันฉายมา จากอุราสักคนจนเจ็บหาย
จะริบหรี่ส่องแม้แค่แสงปราย มีความหมายยิ่งนักสักนิดนึง
"สีเมจิก"
ขอบคุณมากครับคุณพันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
