ไม่ลืมใคร ง่ายดาย ภายภาคหน้า
แม้เหินหาว ราวฟ้า ล้าแรงอ่อน
มาซบตัก พักพิง อิงแอบนอน
ให้คลายร้อน ก่อนหนา ค่อยคลาไคล
ด้วยวิถี ชีวิต ติดธุระ
แต่ไม่ผละ ลืมหลง มั่นคงไหว
มาต่อถ้อย ร้อยกานท์ เบิกบานใจ
อักษรไทย ให้คงอยู่ คู่ฟ้าดิน
พันทอง
บ้านฯหลังนี้ น่ะ..ผม สมมุติว่า
คือ..นภา พร่างพราว สกาวถิ่น
มีพระพาย พัดโชย นกโบยบิน
แสงศศิน สาดหล้า ทุกราตรี..
..คนที่เป็น เช่นดาว แวววาวส่อง
คือ.."พันทอง" น้องนาง สะอางค์ศรี
ความสามารถ มากยิ่ง หญิงมั่งมี
นำกวี แว่วหวาน ทั่วบ้านกลอน..
..เป็นดั่งดวง ดารา จ้าจรัส
พจน์พิพัฒน์ เพริศแพร้ว แนวอักษร
แสนซาบซ่าน ซึ้งทรวง ทุกช่วงตอน
อรชร ช่างเด่น..เฉกเช่นดาว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
