ไยจึงอยากเป็นดาวสกาวฟ้า
อยู่บนหล้ามองเห็นคล้ายเป็นว่าว
ทั้งห้าแฉกแปดแฉกแหวกวับวาว
มองคร่าวคร่าวอาจสวยด้วยไกลตา
แค่ดวงจันทร์คนขึ้นไปสำรวจ
มีแต่กรวดแต่หินแหว่งวิ่นกว่า
หากใครบอกหน้าสวยดั่งจันทรา
คงหน้าตาขี้เหร่,ทะเลทราย
เป็นตัวของตัวเองอย่าเล็งเลิศ
ตัวเองนั้นประเสริฐอย่าเสาะส่าย
จงพอใจในสิ่งที่เป็นกาย
อย่ากลับกลายเป็นดาวห่างชาวดิน เลย
ไพร พนาวัลย์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
