พสุธาหน้าแล้งน้ำแห้งผาก
แสนตรำตรากยากไร้ในวิถี
สักหยาดหยดรดใส่ให้ปัฐพี
ก็ไม่มี..พิภพสบลำเค็ญ
คล้ายวัฎฎะคละเคล้าเศร้าปนสุข
ถึงคราวทุกข์จุกในไร้ใครเห็น
ธรณีพลีพร่องต้องกระเด็น
ขาดน้ำเป็นแรงใจมาใฝ่จุน
ภาณุมาศสาดส่องต้องกระทบ
ยากลี้หลบพบปะชะตาหมุน
แตกระแหงแห้งโหยโรยเซซุน
กลายเป็นฝุ่นขุ่นล่องท่องตามลม
อยากหาที่อิงซบคราพบแพ้
เกินสุดแก้แผลใจได้แต่ข่ม
ฝากสุนทรอ้อนถ้อยปล่อยปลดปม
มิงามสม...ขมแท้...แค่"ละอองดิน"
"ดิน"
ภาณุมาศนิราศลาในคราค่ำ.....ศศิร่ำแสงนวลให้ชวนถวิล
นภาผ่องล่องลอยมาคอยจินต์.....สวรรค์รินคีตะศิลป์ให้ดินฟัง
ศศิส่องวับแวมแซมปุยเมฆ.....สวรรค์เสกสร้างกลดั่งมนต์ขลัง
แสงนวลเย็นเพ็ญงามสุดกำลัง.....หัวใจยังรักอยู่รู้ปล่อยวาง
ศศิฉายคล้ายส่องคอยจ้องหา.....คนไกลตาอย่าเหงาเศร้าหม่นหมาง
คิดถึงกันจันทร์ส่องคอยมองทาง.....อย่าให้จางร้างไร้ยามไกลกัน
ฝากพระพายพัดพรมคอยห่มหอม.....เพ็ญแขดอมออมรักมอบตักขวัญ
ฤทัยตอบมอบไว้ใจผูกพัน.....ตราบชีวันวางวายมิคลายรัก
หนึ่งโสม..
♡จากเจ้าโสมน้อย..ของพี่ดินค่ะ^^♡
♡มอบให้"พี่ศศิ"พระจันทร์แสงผ่องของหนู♡
♡มอบให้..พี่สาวแสนน่ารักของหนู♡
♡มอบให้..ไอดอล..^_^ของหนู♡
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
