แม้ชื่อดาวก็ราวดาวกระดาษ ถูกเขาวาดโรยแรงแสงสลัว คนเมินมองหมองมนจนมืดมัว ต้องเจียมตัวจนตนทนเจียนตาย ดังดอกเทียนหาสว่างพร่างพรายแสง รังจะแห้งสิ้นงามเมื่อยามสาย แม้เขาปลูกเป็นแถวแนวเรียงราย ก็แค่ขายริมถนนคนเดินดู อาจจะมีดาวกระจายวางขายบ้าง ไม้ริมทางคงไม่ได้สวยหรู ดาวกระดาษจึงไร้ใครชื่นชู ถูกทิ้งอยู่กลางดินสิ้นคนแล ดาว อาชาไนย  | เคยเห็นดาวพราวฟ้าสายตาจ้อง งามเรืองรองปองเรียงเคียงข้างแข สุกสกาวพราวโพยมคือโคมแท้ สร้างกระแสสร่างโศกให้โลกชม ดาวกระดาษวาดพับนับพันหมื่น แลดาษดื่นชื่นนักฟูมฟักบ่ม ประดิษฐ์ประดอยพลอยผลิคนนิยม ภักดิ์ภิรมย์สมใฝ่ตรึงในจินต์ ละอองขุ่นฝุ่นฝอยลอยคละคลุ้ง มิจรุงใจจิตไร้สิทธิ์สิ้น คงมิงามยามข้อง หมองราคิน "ละอองดิน"สิ้นราคาค่ามิมี "ดิน" |
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
