เป็นละอองปลิวมาในอากาศ
จามแทบขาดหายใจเกือบตายดิ้น
คันจมูกคันตาเป็นอาจิน
เพราะยุพินแสนกลุ้มเป็นภูมิแพ้
แม้มิใช่ละอองดาวที่พราวฟ้า
หากแต่ว่าโชติช่วงปานดวงแข
เมื่อไม่มีใครอยู่คอยดูแล
เรามาแก่ด้วยกันบนคานทอง
--ณัชชา--
จามแทบขาดหายใจเกือบตายดิ้น
คันจมูกคันตาเป็นอาจิน
เพราะยุพินแสนกลุ้มเป็นภูมิแพ้
แม้มิใช่ละอองดาวที่พราวฟ้า
หากแต่ว่าโชติช่วงปานดวงแข
เมื่อไม่มีใครอยู่คอยดูแล
เรามาแก่ด้วยกันบนคานทอง
--ณัชชา--
ขอบคุณที่ปลอบใจในปัญหา
ยามปวดปร่าล้าจิตคิดไขข้อง
เธอใส่ใจใฝ่เตือนเยือนเพื่อนพ้อง
หมั่นประคองคราช้ำ น้ำตาปรอย
ฉันถลำช้ำชัดเลย"ณัช"จ๋า
เธอเยียวยาเพียงแค่ แพ้ให้ถอย
งั้นไม่ต้องก็ได้ใช่สำออย
มีแสงสีเป็นร้อย หนอยชวนอยู่คาน
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
