.jpg)
ถึงเป็นดินมิใช่ดาวสกาวแสง
ในโลกแล้ง...อ่อนเพลีย...ไปเสียสิ้น
ความปวดเจ็บเหน็บใจให้ชาชิน
แม้ด่าวดิ้น...ยังเชิดหน้า...ว่าไม่แคร์
เรื่องปั้นน้ำเป็นตัวยังกลัวอยู่
อย่างที่รู้ใจฉันมันมีแผล
แม้ถูกความชอกช้ำกระหน่ำแด
เป็นผู้แพ้แต่ชนะกมลตน
จินตนาฤดีไม่มีแล้ว
เปรียบดังแก้วขุ่นมัวสลัวหม่น
มาจากดินย่อมเป็นดินสิ้นกังวล
เราก็คนธรรมดาแค่นั้นเอง
dinner
ในโลกแล้ง...อ่อนเพลีย...ไปเสียสิ้น
ความปวดเจ็บเหน็บใจให้ชาชิน
แม้ด่าวดิ้น...ยังเชิดหน้า...ว่าไม่แคร์
เรื่องปั้นน้ำเป็นตัวยังกลัวอยู่
อย่างที่รู้ใจฉันมันมีแผล
แม้ถูกความชอกช้ำกระหน่ำแด
เป็นผู้แพ้แต่ชนะกมลตน
จินตนาฤดีไม่มีแล้ว
เปรียบดังแก้วขุ่นมัวสลัวหม่น
มาจากดินย่อมเป็นดินสิ้นกังวล
เราก็คนธรรมดาแค่นั้นเอง
dinner
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
