น้ำตาไหล ล้นหลั่ง ดั่งกระสินธ์
เมื่อกิ่งรัก หักวิ่น จนสิ้นสาย
กลเกลียวใจ เจ้าอ่อน พลันคลอนคลาย
สูญสลาย หายวับ ไปกับตา..
..เคยชื่นฉ่ำ ด่ำดื่ม เจ้าลืมแล้ว
ไม่แน่แน่ว ดังเอ่ย เสียเลยหนา
ไยใจดำ ทำพี่ มีโศกา
จนต้องนอง น้ำตา..ท่วมอารัญ
น้ำตาริน ไหลหลั่ง ดั่งสายฝน
แว่ว"ขลุ่ย"วน หวนไห้ ไยโศกศัลย์
เกลียวฤทัย พี่คลาย สลายพลัน
เจ้าโสมนั้น ฝั้นใจ ดีไหมเอย
โอ๋..พี่จ๋า มาซบ หลบตรงไหล่
หยุดอาลัย เถิดหนอ ขอจงเผย
โปรดน้องนะ จะให้ ใจหมดเลย
พ่อทรามเชย น้ำนอง ท่วมห้อง..เรา
หนึ่งโสม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
