ความคิดถึงตรึงตราอุราหม่น
คิดเสียจนดวงใจเริ่มไหวหวั่น
เธอหลบลี้หนีหายไปหลายวัน
ดั่งดวงจันทร์คืนแรมมิแซมดาว
อีกไม่นานวันเพ็ญจะเด่นฟ้า
อยากเห็นหน้าคนงามดับความหนาว
เห็นแต่เพียงฟากฟ้าดาราพราว
นี่ก็คราวข้างขึ้นไยมึนตึง
กลับมาเถิดดวงใจอย่าไปลับ
เฝ้านั่งนับคืนวันอย่าปั้นปึ่ง
ใจพี่คงแหลกเหลวแน่เอวกลึง
หาก “โสมหนึ่ง”ไม่มาขอลาตาย
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
