ที่ของฉัน จิ๊บจ๊อย ร้อยไร่เศษ
อาณาเขต กว้างใหญ่ ในท้องถิ่น
แค่เอ่ยชื่อ พันทอง ปองชีวิน
อย่ามาหมิ่น ประมาท อาจวอดวาย
ที่ของก้อย ข่าวว่า หญ้าร้างรก
รากไทรปก คลุมหมด สลดหาย
ต้องถากถาง ขืนปลูก ลูกแห้งกลาย
ดินปนทราย ที่ของก้อย ปล่อยทิ้งไป
พันทอง
ยิน"พันทอง"ก้องทุ่งสะดุ้งผาง
ฉันนั่งถางนั่งถกรกที่ไหน
ที่เธอเห็นนั้นเป็นที่ของใคร
มาดูใหม่สิจ๊ะจะพาชม
เวลาดีตีสี่ที่ท้ายไร่
ฉันจะไปรอท่าอย่าให้ล่ม
ได้เห็นกันซะทีที่ฉันจม(เยอะ)
ที่เหมาะสมปลูกกล้วยเสียด้วยซี
ก้อย
ที่ของก้อย น้อยนิด ติดประกาศ
ขายยกแปลง แหว่งวาด ผิดคาดนี่
สู้ของพัน ไม่ได้ ใหญ่และดี
ด้วยเนื้อที่ หลายเอเคอร์ เจอต้องงง
หลอกให้ไป ดูที่ ตีสี่กว่า
เธอมาท้า ได้ไง เดี๋ยวไล่ส่ง
ประเด็นที่ รกร้าง ถ่างถกตรง
อ้าแล้วคง ลมโกรก โบกมือลา
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
