ดูละครตอนดึกให้นึกห่วง
เจ้าพุ่มพวงคงเหงาเฝ้ากอดก่าย
หมอนข้างแทนคนดีอย่างพี่ชาย
คงวุ่นวายดายเดียวแสนเปลี่ยวทรวง
ในละครบทเศร้าคงเศร้ากว่า
หลั่งน้ำตาเปียกหมอนอาวรณ์,ห่วง
ยามละครบทรักเขาตักตวง
อยากเดินควงรักเราดั่งเขาจัง
ผู้กำกับเขียนบทช่างโหดร้าย
ปล่อยหญิงเศร้าเดียวดายขาดชายคลั่ง
ให้รับบทอกหักรักภินท์พัง
ต้องมานั่งอิจฉาอยู่หน้าจอ
ดูละครย้อนเข้าตัวเราบ้าง
ต้องแรมร้างห่างคู่ยามชูช่อ
ขาดคนรักร่วมฝันทุกวันรอ
เมื่อไหร่หนอ..จะให้จอ...อิจฉา “เรา”
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
