ยินวจี ที่น้อง ครองสะอื้น
ทุกค่ำคืน ขื่นใน ไร้หรรษา
ถูกคนรัก หักมั่น ลืมสัญญา
อยากจะมา เยือนแพร่ แค่ปลอบใจ
หยุดพะวัก รักห่วง คนลวงโลก
วนวิโยค จ่อมจม ตรมไฉน
ฉาบกายเปื้อน เลื่อนลอย ปล่อยเขาไป
พี่สูงวัย ไม่งั้น ตะบันเอง หึ่ม!
แบบ ทักทายช่วยคลายเศร้าอ่ะ
รพีกาญจน์
ด้วยน้ำทิพย์ จิบหนึ่ง พึ่งรินเอื้อ
พี่รพีฯเจือ อาทร และอ่อนหวาน
ชุบชีพคน หม่นหมอง ของเมื่อวาน
จนเบิกบาน ยิ้มละไม ในบัดนี้
น้ำใจรัก รักล้อม พร้อมอ้อมกอด
ทุกคำพรอด พอให้ ใจเต้นถี่
จนช่องว่าง ระหว่างกัน ที่เคยมี
ถูกแทนที่ ด้วยรัก ประจักษ์เอย..
ขอบคุณค่ะพี่รพีฯหายเศร้าแล้วค่ะ
หนึ่งโสม.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
