...เพียงสายลม พรมผ่าน สะท้านร่าง
...คล้ายเยื่อบาง ในจิต คิดหวั่นไหว
...เหตุเพราะรัก หมุนเวียน เปลี่ยนแปรไป
...โอ้ดวงใจ บอบช้ำ น้ำตาริน
...ทุกคืนค่ำ ขมขื่น สะอื้นไห้
...ดวงฤทัย ราญแหลก แตกไปสิ้น
...สัญญาลวง รักนั้น มันพังภิณท์
...ดับด่าวดิ้น จินต์ปลง คงเลือนลา
หนึ่งโสม..
ยินวจี ที่น้อง ครองสะอื้น
ทุกค่ำคืน ขื่นใน ไร้หรรษา
ถูกคนรัก หักมั่น ลืมสัญญา
อยากจะมา เยือนแพร่ แค่ปลอบใจ
หยุดพะวัก รักห่วง คนลวงโลก
วนวิโยค จ่อมจม ตรมไฉน
ฉาบกายเปื้อน เลื่อนลอย ปล่อยเขาไป
พี่สูงวัย ไม่งั้น ตะบันเอง หึ่ม!
แบบ ทักทายช่วยคลายเศร้าอ่ะ
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
