กลิ่นผกา ว่าหอม ยังยอมหลบ
เมื่อพานพบ พธู เกินสู้ไหว
กลิ่นแก้มนาง ช่างซึ้ง ติดตรึงใจ
หอมอันใด ไหนเล่า เท่าแก้ม"พันฯ"..
..ทั้งโลกา ฟ้าหน ยังยลกลิ่น
หอมไม่สิ้น สร่างไป จากใจฉัน
เฝ้าดมดอม หอมปราง มิว่างวัน
กลิ่นแก้มนั้น ปรายโปรย ไม่โรยรา..
..หอมฉ่ำชื่น อื่นใด ก็ไม่สน
แม้หอมล้น เลอเลิศ ประเสริฐค่า
หอมอื่นใด ไม่หมาย มิชายตา
เพียงกลิ่นแก้ม กานดา..ที่ตราตรึง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
