เราอยู่กันคนละฟ้าสุดหล้าโลก
ดั่งเป็นโชควาสนาแม้ฟ้ากั้น
ได้รู้จักมักคุ้นสมดุลกัน
คงมีวันได้พบได้สบตา
และแล้วฟ้าเป็นใจให้มาพบ
ได้ประสบตัวตนปนทีท่า
สมัครสมานไมตรีต่างปรีดา
จิตเจิดจ้าดั่งวันฟ้ากั้นเรา
เมื่ออยู่ฟ้าเดียวกันกลับพลันห่าง
ต้องราร้างต่างคอยต่างหงอยเหงา
มิเหมือนอยู่คนละฟ้าดั่งว่าเงา
งั้นกลับไปที่เก่าไม่เหงาเลย
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
