ฝากแรงใจผ่านกรง...ส่งถึงขมิ้น
ข้ามเมฆินทร์ม่านหมอกบอกสหาย
ขออวยพรพ้นผ่านภัยอันตราย
จากมิตรที่..เดียวดายในกรงงาม
เธอยังดีมีอิสระที่จะเลือก
เธอไร้เชือกผูกรั้งเหมือนสั่งห้าม
ปีกโบยบินร่อนถลาผืนฟ้าคราม
ทุกโมงยามเลือกได้ไร้จองจำ
ผิดกับเราเศร้านักถูกกักขัง
หมายคืนรังยังเก่าทุกเช้าค่ำ
อิสระภาพพร่าเลือนเหมือนเวรกรรม
โถมกระหน่ำซ้ำเราต้องเฝ้ากรง
แม้ข้าว-น้ำสามเวลายื่นมาให้
เสี้ยวเศษลึกหัวใจไม่ประสงค์
นกอย่างฉันนั้นคู่อยู่ป่าดง
มนุษย์คงไม่ฟัง...กักขังเรา
ฝากร้าวรานผ่านกรง..ส่งถึงขมิ้น
อยากคืนถิ่นถวิลนักรักขุนเขา
ฝืนใจทนหม่นมองต้องซึมเซา
ยืนเกาะเสาคอนงามทุกค่ำคืน
---สะเลเต---
ข้ามเมฆินทร์ม่านหมอกบอกสหาย
ขออวยพรพ้นผ่านภัยอันตราย
จากมิตรที่..เดียวดายในกรงงาม
เธอยังดีมีอิสระที่จะเลือก
เธอไร้เชือกผูกรั้งเหมือนสั่งห้าม
ปีกโบยบินร่อนถลาผืนฟ้าคราม
ทุกโมงยามเลือกได้ไร้จองจำ
ผิดกับเราเศร้านักถูกกักขัง
หมายคืนรังยังเก่าทุกเช้าค่ำ
อิสระภาพพร่าเลือนเหมือนเวรกรรม
โถมกระหน่ำซ้ำเราต้องเฝ้ากรง
แม้ข้าว-น้ำสามเวลายื่นมาให้
เสี้ยวเศษลึกหัวใจไม่ประสงค์
นกอย่างฉันนั้นคู่อยู่ป่าดง
มนุษย์คงไม่ฟัง...กักขังเรา
ฝากร้าวรานผ่านกรง..ส่งถึงขมิ้น
อยากคืนถิ่นถวิลนักรักขุนเขา
ฝืนใจทนหม่นมองต้องซึมเซา
ยืนเกาะเสาคอนงามทุกค่ำคืน
---สะเลเต---
๏ เป็นขมิ้นคงตกแล้วตกอีก
ถึงมีปีกงดงามทุกยามตื่น
เราขมิ้นคงพลัดเพียงหัดยืน
กลัวใจฝืนไฉเฉโซเซนัก
ไม่อาจรู้ฟ้ากว้างทางไฉน
มวลต้นไม้รังอยู่ไม่รู้จัก
ที่ซบอิงแสนไกลไร้เพิงพัก
นกปีกหักคุดคู้จึงรู้แพ้
เดินต้วมเตี้ยมเดียวดายใต้โคนต้น
หลีกไม่พ้นปีกขาดมีบาดแผล
เธอมีกรงทองเกลียวคนเหลียวแล
ในดวงแดไม่ต้องบินผกผินลม
อยากจะลองบินดิ้นกลัวสิ้นท่า
ดั่งชีวาวายวาตม์จะขาดสม
ปีกอ่อนอ่อนระกำช้ำระบม
กลัวสิ้นลมแน่นิ่งเป็นยิ่งนัก
เมื่อไร้ปีกจึงพลาดขาดเชื่อมั่น
เราสินั่นร้าวรานอาการหนัก
เธอยังมีกรงไว้ได้พิงพัก
และรักษาปีกไว้รอได้บิน
ตราบฟ้ายังใหญ่ยิ่งกว่าสิ่งไหน
เมื่อเธอได้เผชิญกลับคืนถิ่น
เมื่อตัวฉันนกใบ้หากได้ยิน
จะโผผินทางไกลไปกับเธอ ๚ะ๛
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
