แด่ก้อยสาวน้อยบ้านกลอน

แด่ก้อยสาวน้อยบ้านกลอน

@ เธอคือนิ้วน้อยน้อยคอยพลิ้วไหว
ละมุนละไมอักขราภาษาศิลป์
ลำนำน้อยคล้อยเคลิ้มเริ่มคุ้นชิน
ประดับดินแดนด้าวชาวกวี

@ถ้อยคำหวานปานน้ำผึ้งยังซึ้งซาบ
ได้รดฉาบด่ำดื่มปลื้มทุกที่
ปณิธานสานความฝันวันที่มี
คือดนตรีชีวิตคิดจำนรรจ์

@จะร้อยเรียงเคียงดาวพร่างพราวแสง
แทนเรี่ยวแรงหัวใจความใฝ่ฝัน
เพียงสังวาลย์จากฟ้ามากำนัล
แสงอำพันจันทราแทนอาภรณ์

@มาโอบอุ้มห่มใจไม่ให้หนาว
กลางห้วงหาวกวีวรรณอันปลิวว่อน
ทุกถ้อยคำรำลึกนึกทุกตอน
ไม่ยอกย้อนอ่านง่ายไร้เงื่อนปม

@หยดน้ำค้างสว่างใสในวันพรุ่ง
อรุณรุ่งตะวันชายปรายผสม
สิ้นฝนพรำระบำฟ้ามาเชยชม
รุ้งจะพรมเรืองสายประกายทอง

@กำลังใจจากใครหนึ่งในนั้น
ก้าวผ่านวันห้วงกมลพ้นหม่นหมอง
จงเริงรื่นชื่นฉ่ำคำร้อยกรอง
ฝากทำนองของเจ้าไว้ให้แผ่นดิน

///////////////
พงศ์ภัณฑ์
๓/๙/๕๖