สักครั้งหนึ่งได้ไหมจะได้รับ
โทรศัพท์ถามไถ่เป็นไงบ้าง
มิใช่เพียงเสียงจ้อขอสตางค์
ธนาคารไม่ต่างกับแม่เป็น
แม่นั้นก็มนุษย์มีทรุดล้ม
นอนกองซมเป็นไข้ได้ทุกข์เข็ญ
ลูกเคยรู้บ้างไหมในประเด็น
คงยากเย็นเกินกว่าจะอาทร
โลกของลูกมีเพื่อนเหมือนชีวิต
อะไรก็ต้องคิดถึงเพื่อนก่อน
ทั้งวันเกิดปีใหม่ได้อวยพร
หากเพื่อนงอนเร็วไวรีบไปง้อ
ส่วนแม่เล่าลูกเอ๋ยแม่เคยไหม
ที่จะได้อย่างเพื่อนเหมือนแม่พ่อ
ลูกรู้ไหมทุกวันแม่นั้นรอ
สองตาคลอชุ่มฉ่ำด้วยน้ำตา
ความรู้สึกของแม่ลูกไม่สน
แค่ยายแก่หนึ่งคนบ่นเป็นบ้า
จะต้องห่วงทำไมในอุรา
เพื่อนดีกว่าฮาเฮเที่ยวเตร่เพลิน
สักครั้งหนึ่งได้ไหมจะได้รับ
โทรศัพท์ถามไถ่ให้สรรเสริญ
หล่อเลี้ยงใจแม่ชื่นคืนยับเยิน
มิใช่เมินอย่างนี้อยู่ร่ำไป
"กานต์ฑิตา"
๑๕ สิงหาคม ๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
