ในค่ำคืนเงียบเหงาราวป่าช้า
ปิดเปลือกตาสนิทคิดอยากฝัน
ในอุราขมขื่นเต็มตื้นตัน
ทนเก็บกลั้นน้ำตามาเนิ่นนาน
ฝันของฉันแสนไกลเมื่อใกล้รุ่ง
ไร้คนช่วยพยุงจึงฟุ้งซ่าน
ฉันเจ็บปวดกมลจนร้าวราน
ทรมามานถึงเขาแสนเศร้าใจ
หากว่าเธอสงสารขอวานหน่อย
โปรดอย่าปล่อยไห้หมองจนร้องไห้
แม้ว่าเธอยังเหลือเศษเยื่อไย
ฝันเหลือไว้อีกครึ่งต้องพึ่งเธอ
--ณัชชา--
ปิดเปลือกตาสนิทคิดอยากฝัน
ในอุราขมขื่นเต็มตื้นตัน
ทนเก็บกลั้นน้ำตามาเนิ่นนาน
ฝันของฉันแสนไกลเมื่อใกล้รุ่ง
ไร้คนช่วยพยุงจึงฟุ้งซ่าน
ฉันเจ็บปวดกมลจนร้าวราน
ทรมามานถึงเขาแสนเศร้าใจ
หากว่าเธอสงสารขอวานหน่อย
โปรดอย่าปล่อยไห้หมองจนร้องไห้
แม้ว่าเธอยังเหลือเศษเยื่อไย
ฝันเหลือไว้อีกครึ่งต้องพึ่งเธอ
--ณัชชา--
จะพึ่งพา อาศัย ให้ใครช่วย
ก็นอนป่วย เป็นไข้ มิใช่เหรอ
เธอกินยา มากไป ทำให้เบลอ
จึงละเมอ เพ้อพร่ำ ร่ำพิไร
เพราะชอบนอน กลางวัน จึงฝันค้าง
แล้วมาอ้าง เจ็บกมล ทนหมองไหม้
อยากจะช่วย เยียวยา รักษาใจ
ไม่อยากให้ เธอฉี่ รดที่นอน
....ยากูซ่า...
ก็นอนป่วย เป็นไข้ มิใช่เหรอ
เธอกินยา มากไป ทำให้เบลอ
จึงละเมอ เพ้อพร่ำ ร่ำพิไร
เพราะชอบนอน กลางวัน จึงฝันค้าง
แล้วมาอ้าง เจ็บกมล ทนหมองไหม้
อยากจะช่วย เยียวยา รักษาใจ
ไม่อยากให้ เธอฉี่ รดที่นอน
....ยากูซ่า...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
