เพียงคนหนึ่งคนบนทางเปลี่ยว
คดเคี้ยวอย่างไรมิไกลห่าง
ร่วมเดินเผชิญวันอันเลือนราง
ผู้สร้างความหวังกำลังใจ
ฝ่าข้ามวันคืนที่ขื่นเข็ญ
เสมอเธอเป็นเช่นแสงไต้
ส่องนำทางก้าวแสนยาวไกล
จนถึงเส้นชัยได้เพราะเธอ
เพียงใจหนึ่งใจ ... ใคร่สนิท
อิงแอบแนบชิด ... คิดเสนอ
ผ่านคืนผ่านวัน ... พลันละเมอ
มิอยากรอเก้อ ... เพ้อเดียวดาย
ข้ามผ่านคืนวัน ... ที่ขื่นข่ม
เจ็บร้าวระบม ... ยากจะหาย
อยากมีเพียงคุณ ... ให้อุ่นกาย
แค่นี้ก็คล้าย ... ได้หายใจ
พระอาทิตย์อัสดง
กำ
ไม่ถนัดเอาเสียเลย กลอนเจ็ด อภัยด้วยมาณ.ที่นี่ 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
