#อ่านสักนิดซีคะ
เมื่อเพชรกลางจันทร์หลีกหันลับ
เร้นกลับกลายเห็นเปลี่ยนเป็นอื่น
สัมพันธ์สะบั้นครั้นยากคืน
เปิดขื่นเคียวเข็มทิ่มเต็มแรง
เหือดน้ำเพชรวาวเคยพราวพริ้ง
ละทิ้งท้ายเดือดแล้วเหือดแห้ง
สงสารหัวใจคล้ายหน้าแล้ง
จัดแจงบอบช้ำตามอัตรา
รอยพิมพ์ยิ้มหมางเคว้งคว้างจิต
นิมิตรยังขมระทมปร่า
เพราะเพชรกลางจันทร์...นั้นไม่มา
พลิกฟ้ากลับดินเร้นสิ้นแล้ว...
#คิดถึง...
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
01 พฤษภาคม 2024, 03:27:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ลาจันทร์ (อ่าน 14886 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
