Re: เดียวดาย
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
29 เมษายน 2024, 03:09:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: เดียวดาย  (อ่าน 2066 ครั้ง)
choy
Special Class LV3.9
นักกลอนรอบรู้กวี

***

คะแนนกลอนของผู้นี้ 145
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 314



« เมื่อ: 09 สิงหาคม 2013, 12:25:PM »

เดียวดาย

ระลอกคลื่นกลืนทรายกินชายหาด
สายลมบาดต้นมะพร้าวรานร้าวต้น
เสียงครวญครางร้องประหนึ่งให้อึงอล
มะพร้าวหล่นเพียงเพราะเจ็บเสียงเหน็บทรวง

ครืนครืนครืนเสียงทะเลเห่ท้องฟ้า
ดาริกานอนไม่หลับกับความห่วง
กลัวพระจันทร์มิได้ฉายประกายดวง
จำรัสห้วงหาศงามยามราตรี

เศษกิ่งไม้เหงาหงอยลอยอ้างว้าง
ทะเลขวางรังเกียจกลัวเสียดสี
จึงผลักไสไล่กระแทกแยกชีวี
ไล่ตบตีเตะเสยไปเกยทราย

อันชีวิตคนเหงามันเศร้าหมอง
แม้นร่ำร้องช้ำฟกอกสลาย
ยังมีแต่โดดเดี่ยวต้องเดียวดาย
หากต้องตายใครจะเร้นมาเห็นใจ

(อ้างอยู่เป็นอาจินต์)

อึงอล

ส่ำเสียงยนต์ครวญบ้าเหยียบชลสาด
สายลมกราดบาดฝนห่ามร้ายเกรี้ยว
ชำแรกฟ้าหล่นถั่งหลังคาเกรียว
รวงฝนเจ็บกระแทกเลี้ยวลงน้ำราง

จั๊ก...จั๊ก...จั๊ก...เสียงฝนเห่ข่มฟ้า
ดาริกาหนาวสั่นเปียกฝนคลั่ง
ศศิธรลี้หลบไม่อินัง
สกุณาคืนรังกล่อมลูกนอน

เศษฝุ่นผงล่องไหลเชี่ยวสายน้ำ
แสนชอกช้ำกระแสชลไม่ผันผ่อน
คิดทำลายผลักไสให้ม้วยมรณ์
ถีบตบตีเตะต่อยตกร่องคู

อันชีวิตคนเหงาเคล้าทุกข์สุข
มีบ้างสนุกเฮฮากระตู้วู้
บ้างร้องไห้ร้างใครปลอบเหลียวดู
ไม่ยอมตายจนกว่าหาคู่เจอฯ


5555ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

รพีกาญจน์, ชลนา ทิชากร, สะเลเต, panthong.kh, ไพร พนาวัลย์

ข้อความนี้ มี 5 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s