เดียวดาย
ระลอกคลื่นกลืนทรายกินชายหาด
สายลมบาดต้นมะพร้าวรานร้าวต้น
เสียงครวญครางร้องประหนึ่งให้อึงอล
มะพร้าวหล่นเพียงเพราะเจ็บเสียงเหน็บทรวง
ครืนครืนครืนเสียงทะเลเห่ท้องฟ้า
ดาริกานอนไม่หลับกับความห่วง
กลัวพระจันทร์มิได้ฉายประกายดวง
จำรัสห้วงหาศงามยามราตรี
เศษกิ่งไม้เหงาหงอยลอยอ้างว้าง
ทะเลขวางรังเกียจกลัวเสียดสี
จึงผลักไสไล่กระแทกแยกชีวี
ไล่ตบตีเตะเสยไปเกยทราย
อันชีวิตคนเหงามันเศร้าหมอง
แม้นร่ำร้องช้ำฟกอกสลาย
ยังมีแต่โดดเดี่ยวต้องเดียวดาย
หากต้องตายใครจะเร้นมาเห็นใจ
สายลมบาดต้นมะพร้าวรานร้าวต้น
เสียงครวญครางร้องประหนึ่งให้อึงอล
มะพร้าวหล่นเพียงเพราะเจ็บเสียงเหน็บทรวง
ครืนครืนครืนเสียงทะเลเห่ท้องฟ้า
ดาริกานอนไม่หลับกับความห่วง
กลัวพระจันทร์มิได้ฉายประกายดวง
จำรัสห้วงหาศงามยามราตรี
เศษกิ่งไม้เหงาหงอยลอยอ้างว้าง
ทะเลขวางรังเกียจกลัวเสียดสี
จึงผลักไสไล่กระแทกแยกชีวี
ไล่ตบตีเตะเสยไปเกยทราย
อันชีวิตคนเหงามันเศร้าหมอง
แม้นร่ำร้องช้ำฟกอกสลาย
ยังมีแต่โดดเดี่ยวต้องเดียวดาย
หากต้องตายใครจะเร้นมาเห็นใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
