ต้องมีเรา ทั้งสอง ปองแน่แน่ว
ไม่มีแคล้ว คลาดคลา อุราหวั่น
รักบรรจบ พบเจอ เธอทุกวัน
บนเงาจันทร์ นั่นไง ใจรื่นรมย์
ชี้ชวนชม ดาวน้อย ลอยเกลื่อนฟ้า
หยิบเอามา ร้อยเรียง เคียงผสม
แต่งแต้มสี สวยสด ไม่หมดคม
เมฆห้อมห่ม พรมพร่าง เพียงบางเบา
ต้องมีเรา ทั้งสอง ปองเสมอ
ฉันและเธอ จริงจัง อย่านั่งเศร้า
รอวันว่าง สว่างหนอ พอทำเนา
คงไม่เหงา อย่างผ่านมา อย่าอาดูร
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
