เสียงเปรี้ยงปร้าง ครางครืน ยืนโดดเดี่ยว
หัวใจเปลี่ยว เหลียวมองต้องถลำ
อสุนี ฟาดผ่า หน้าคะมำ
จนหัวตำ เสาบ้าน เลือดบานนอง
ลมพายุ ทะลุทาง หน้าต่างเปิด
ดูเอาเถิด เกิดเหตุ สังเกตุหมอง
กิ่งไม้หัก ปักโค่น โยนลงคลอง
อึ่งอ่างร้อง สลับ หนาวจับใจ
ถ้ามีคน ร่วมเรียง เคียงเขนย
สุขเสบย เป็นแน่ แก้หนาวได้
คงอบอุ่น ยิ่งนัก ปักฤทัย
จักหาไหน มาเปรียบ เทียบไม่มี
พันทอง
๕/๐๙/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
