เสียงสายฝนหล่นเคาะดังเป๊าะแป๊ะ
ฝาโอ่งแยะไม่เปิดจึงเกิดเสียง
ฟังฟังไปคล้ายฝนบ่นเรียงเรียง
มิพอเพียงหยาดน้ำมิฉ่ำพื้น
ตกลงมาเถิดหนาฝนฟ้าเอ๋ย
ได้ชดเชยอกแล้งระแหงผืน
ท้องนาไร่รอฝนทนกล้ำกลืน
โปรดจงคืนชื่นฉ่ำคนทำนา
เหมือนดั่งข้าคอยนางที่ห่างเหิน
คิดถึงเขาเหลือเกินไยเมินหน้า
คงเกลียดชังพี่แล้วหรือแก้วตา
สายฝนมาฟ้าหม่นดั่งคนคอย
ฟ้าหลังฝนดลใจอย่าให้หาย
จงเยี่ยมกรายมาเฝ้าคนเหงาหงอย
เพียงมาพบกลบฝันอันเลื่อนลอย
ขอเนื้อกลอยเผยตนยามฝนพรำ
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
