เห็นสายฝนหล่นพรำจนฉ่ำฟ้า
พสุธาเจิ่งนองทั่วท้องถิ่น
หรือว่าท้องนภาน้ำตาริน
ลงซบดินหินผาให้ร่าเริง
ทำไมหนอนวลน้องที่ปองรัก
ไม่ประจักษ์รักมุ่งว่ายุ่งเหยิง
ดวงใจพี่นี้เพริดจนเปิดเปิง
ไม่บันเทิงเจิ่งนองดั่งท้องนา
คิดถึงน้องเหลือเกินคงเดินเที่ยว
อยู่คนเดียวเหงาหงอยเฝ้าคอยท่า
อยากพบหน้าคนดีของพี่ยา
เป็นขวัญตาชาวดินอยู่ถิ่นไพร
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
