ถ้อยประชดที่บอกคอยตอกย้ำ
เพื่องามขำได้ยิ้มอิ่มใจตื้อ
แม้หยิกหยอกยามใดคงไม่พรือ
เพราะนี่คือมิ่งมิตรสะกิดเตือน
ดั่งนิ้วมือคนเรามียาวสั้น
ทุกคนนั้นมันห่างต่างความเหมือน
เห็นหายไปไกลลับไม่กลับเยือน
กลัวลืมเลือนเพื่อนกันจึงหวั่นใจ
ใจลึกลึกยังห่วงเจ้าดวงแข
เพียงชะแง้แลหานัยน์ตาใส
แต่เจ้าดูมองเมินเกรงเกินไป
จึงเฉไฉหาเรื่องให้เปลืองลม
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
