เราต่างคนต่างเฉยไปไม่ขัดข้อง
จะไม่ต้องคอยชะเง้อตอนเธอไข้
เราต่างคนต่างทนอยู่อย่างรู้ใจ
สุขทุกข์ใดไม่ต้องถามเจ้างามงอน
เราต่างคนต่างเหน็ดเหนื่อยจนเฉื่อยแฉะ
ไม่ต้องแวะหาที่รักยามพักผ่อน
เห็นใจจังนั่งเป็นห่วงคงง่วงนอน
เอาไว้ตอนคิดถึงมากค่อยอยากเจอ
เราต่างคนต่างก็ยุ่งต่างมุ่งหน้า
ให้เวลากับเรื่องงานจนมานเซ่อ
เอาไว้ตอนปลดเกษียณก่อนนะเธอ
ค่อยปรนเปรอความรักเราให้เต่าอาย
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
