.jpg)
บทกลอน สายฝนกับคนเหงา
ผู้แต่ง saknun
ในความฝัน...มีสายฝนร่วงรินหล่นเป็นสายยาว
พรั่งพรู..ดูแวววาว ขาวสวยสดใส
แต่ฝนก็แฝงด้วยความเหงา..ที่รุกเร้าทำลายใจ
อยากจะหลบหนีไป แต่กายนั้นเปียกปอน
อยากจะร้องบอกฝนดังๆว่า ข้านี้หนาวเหน็บทรวง
หากแต่ว่าใจก็ห่วงความเหงา เข้ามากับเสียงสะท้อน
จึงไม่กล้าจะเอ่ย..แม้สักคำ ได้แต่พร่ำอาวรณ์
เมื่อดวงใจนี้ร้าวรอน..ฝนจะช่วยอย่างไร?
สายฝนกับคนเหงา..ดูเศร้าหมองจิต
ถึงคืนวันเคลื่อนมืดมิด..ส่วนของความคิดก็หวั่นไหว
เกิดรอยร้าวกินลึก..ตกผลึกอยู่ข้างใน
แม้ฝนจะจางหายไป..แต่ดวงใจเหงาเช่นเดิม
อาณาจักรของเหงา..ปนเศร้ารุกเข้าพื้นที่ว่าง
มันไม่ยอมเปิดทางกีดขวางความสุข นำทุกข์มาเพิ่ม
ทั้งยึดติดเกาะแน่นคอยแต่เติม
ตั้งเค้าเมฆก่อเริ่ม เป็นฝนโปรยปรายมา
ผู้แต่ง saknun
ในความฝัน...มีสายฝนร่วงรินหล่นเป็นสายยาว
พรั่งพรู..ดูแวววาว ขาวสวยสดใส
แต่ฝนก็แฝงด้วยความเหงา..ที่รุกเร้าทำลายใจ
อยากจะหลบหนีไป แต่กายนั้นเปียกปอน
อยากจะร้องบอกฝนดังๆว่า ข้านี้หนาวเหน็บทรวง
หากแต่ว่าใจก็ห่วงความเหงา เข้ามากับเสียงสะท้อน
จึงไม่กล้าจะเอ่ย..แม้สักคำ ได้แต่พร่ำอาวรณ์
เมื่อดวงใจนี้ร้าวรอน..ฝนจะช่วยอย่างไร?
สายฝนกับคนเหงา..ดูเศร้าหมองจิต
ถึงคืนวันเคลื่อนมืดมิด..ส่วนของความคิดก็หวั่นไหว
เกิดรอยร้าวกินลึก..ตกผลึกอยู่ข้างใน
แม้ฝนจะจางหายไป..แต่ดวงใจเหงาเช่นเดิม
อาณาจักรของเหงา..ปนเศร้ารุกเข้าพื้นที่ว่าง
มันไม่ยอมเปิดทางกีดขวางความสุข นำทุกข์มาเพิ่ม
ทั้งยึดติดเกาะแน่นคอยแต่เติม
ตั้งเค้าเมฆก่อเริ่ม เป็นฝนโปรยปรายมา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
