ชื่อกลอน ชุ่มโชก
ผู้แต่ง สิตางศุ์
ผู้แต่ง สิตางศุ์
"เพราะความหนาวเหน็บจนเจ็บในอารมณ์
ประสมกับความเศร้าในความมิสมปรารถนา
ท่ามกลางความสั่นสะท้านหวั่นไหวในดวงตา
อนิจจาเคียงข้างเรา...แค่เงาตัว.........."
ประสมกับความเศร้าในความมิสมปรารถนา
ท่ามกลางความสั่นสะท้านหวั่นไหวในดวงตา
อนิจจาเคียงข้างเรา...แค่เงาตัว.........."
ฉันเปียกปอน ชุ่มโชก ด้วยสายฝนอันระคนด้วยความเหงา
และความเศร้าอันแสนจะเหว่ว้า ละโหยละห้อยปรอยอุราอย่างหมางมัว
จนสะพรั่นหวั่นระรัว ว่าเงาสลัวแห่งเมฆเมฆายามรัตติกาลราตรีในบัดนี้
จะเกาะจะกุมจะรุมจะเร้าเข้าถมจมจนเต็มล้นในจินตนา
ผ่านแววพราวแห่งนำ้ตาและความหมางสิ้นสื่อศรี
และความเศร้าอันแสนจะเหว่ว้า ละโหยละห้อยปรอยอุราอย่างหมางมัว
จนสะพรั่นหวั่นระรัว ว่าเงาสลัวแห่งเมฆเมฆายามรัตติกาลราตรีในบัดนี้
จะเกาะจะกุมจะรุมจะเร้าเข้าถมจมจนเต็มล้นในจินตนา
ผ่านแววพราวแห่งนำ้ตาและความหมางสิ้นสื่อศรี
อันแสนจะเหน็บหนาวร้าวฤดี เพราะทุกขณะที่ชุ่มที่โศกที่โศกที่เศร้านี้คือรอยชีวีแห่งน้ำตา
ที่ประดังประดาฝังดวงหฤทัยของฉันเอาไว้ ภายใต้อารมณ์อันห่วงหาและเหว่ว้า
ในขณะที่ฉันห่มกายาด้วยน้ำตาแห่งฟากฟ้า..........
หากทว่าในดวงมาลย์ก็ร้าวรานด้วยอ้อมกอดของน้ำตาของฉันเอง
ที่ประดังประดาฝังดวงหฤทัยของฉันเอาไว้ ภายใต้อารมณ์อันห่วงหาและเหว่ว้า
ในขณะที่ฉันห่มกายาด้วยน้ำตาแห่งฟากฟ้า..........
หากทว่าในดวงมาลย์ก็ร้าวรานด้วยอ้อมกอดของน้ำตาของฉันเอง
"คระ ครืน.....โครมโหมคลั่งกัมปนาท
อสุนีบาตวาดคำร่ำเป็นเพลง
กับแสงสายสาดหยาดน้ำฉ่ำละเลง
ฉันหวั่นเกรงว่าความเหงานี้จะร้าวลึก"
อสุนีบาตวาดคำร่ำเป็นเพลง
กับแสงสายสาดหยาดน้ำฉ่ำละเลง
ฉันหวั่นเกรงว่าความเหงานี้จะร้าวลึก"
และสุดลึกในอารมณ์ของความรู้สึกอันระทมจมเทวษชีวา .....
สุดปรารถนายิ่งนักในความรู้สึก.....
ความรู้สึกที่ปวดร้าวกะคราบเงาความเหงาที่ลึกสุดลึก
ภายใต้จิตสำนึกของตัวฉันเอง... และฉันเองเท่านั้น
หรือว่า.....คงจักมิมีวันสิ้น แม้สายฝนนั้นจะรินจะหยดจนหมดหยาดสุดท้ายแล้ว.....
สุดปรารถนายิ่งนักในความรู้สึก.....
ความรู้สึกที่ปวดร้าวกะคราบเงาความเหงาที่ลึกสุดลึก
ภายใต้จิตสำนึกของตัวฉันเอง... และฉันเองเท่านั้น
หรือว่า.....คงจักมิมีวันสิ้น แม้สายฝนนั้นจะรินจะหยดจนหมดหยาดสุดท้ายแล้ว.....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
